لالایی

به نام یکتای بی همتا

شیرین تر از عسلم دختر مامان

وقتی هنوز به دنیا نیومده بودی ،من و بابا از نمایشگاه کتاب(17 اردیبهشت 1390 ) چندتا کتاب قصه و لالایی برات خریدیم که من همش برات می خونم، یکی از شعرهاشو که از سروده های خانم اعظم گلیان هست رو می نویسم:

لالا لالا خدای مهربونم

که آگاهی ز راه بی نشونم

به هر دم با منی بی عذر و منت

تو بیداری و پیدا در نهانم

لالایی کن خدا با چشم بازت

که من غرقم به دریای نیازت

بخوانم نام پاکت را به شعری

وجودم پر شود از رمز و رازت

لالا لالا خدایا گامم از تو

نشانم اعظم و این نامم از تو

به سویت آمدم با شوق دیگر

که شهد تازه ی این کامم از تو

لالا لالا خودم در تو ،تو در من 

به من کی می دهی رخصت به دیدن

تو شوق دیدن من کز تو باشم

ومن محتاج از عشق تو مردن

... وخدا هم در گوشمان لالایی می خواند.

خیلی دوست دارم و از خدای بزرگ و مهربون بخاطر وجود تو ممنون و سپاسگذارم.